Widać to już na stacji kolejowej: zegar ikona stworzyony przez Hansa Hilfikera to klasyk wśród designerskich przedmiotów, skopiowany na całym świecie. Ławka Landi z Burri, zaprojektowana na szwajcarską wystawę w 1939 r., skopiowana i rozstawiona po całym mieście. Typowe szwajcarskie miejsca, jak te, których twórcą jest Max Miedinger z Zurychu można napotkać w całym mieście.

Pochodzi z Bazylei, przejął zarządzanie Muzeum Designu w Zurychu w wieku 33 lat. Brändle mieszkał w Zurychu od czasu swych studiów na wydziale architektury (ETH). Ojciec dwójki dzieci, docenia nie tylko bliskość przyrody, rzekę Limmat, ale również miejski czar.

Założone w 1875 r muzeum prezentuje wystawy z obszaru designu przemysłowego i produktowego, grafiki, typografii, fotografii, plakatu, filmu, meblarstwa, biżuterii, sztuki i rzemiosła, architektury, scenografii w dwóch lokalizacjach, na Ausstellungsstrasse i w Toni-Areal. Organizuje również przedstawienia w Pawilonie Le Corbusiera nad Jeziorem Zuryskim, które otwarto dla publiczności w miesiącach letnich. Od powstania, Muzeum Designu było częścią Zurychskiego Uniwersytetu Sztuki (ZHdK). Ma to również duży wpływ na to, jak design jest postrzegany i prezentowany w muzeum.

Mają jednak coś wspólnego: wszystkie 3 miejsca łączy linia tramwajowa nr 4. Trasa prowadzi z Toni-Areal w miejskiej części Zurich-West przez budynek główny na Ausstellungsstrasse do Pawilonu Le Corbusiera, w niesamowitej lokalizacji nad Jeziorem Zurychskim. 

Nie tylko Dyrektor Muzeum, Pan Brändle, wybiera nr 4, za swój środek transportu. Po drodze podziwiać można inne atrakcje Zurychu, od sztuki współczesnej, po architekturę, teatr, operę i sztukę w miejsach publicznych.