Lata międzywojenne w Szwajcarii

Zmiany polityczne

Popularna inicjatywa w 1918 r. stworzyła system reprezentacji proporcjonalnej. W rezultacie, Wolna Partia Demokratyczna (FDP) straciła blisko połowę miejsc w parlamencie w wyborach w 1919 r.


Głównymi beneficjentami była Partia Socjaldemokratyczna i Partia Rolników, handlowców i Niezależnych (BGB). Pomimo sukcesu socjaldemokratów, było jasne, że wkrótce tak zwany blok burżuazyjny (FDP, konserwatyści i BGB) będzie nadal dominować w szwajcarskiej polityce.
Partia Socjaldemokratyczna była w stanie użyć systemu referendów i inicjatyw, aby bronić interesów robotników i stopniowo przekształciła się w partię reform, a nie konfrontacji.


Jej próba w 1929 r. zdobycia miejsca w Radzie Federalnej nie powiodła się z powodu sprzeciwu konserwatystów.

Gospodarka w okresie międzywojennym

W latach 1921-1929, produkcja przemysłowa w USA podwoiła się w wyniku masowej produkcji towarów z wprowadzeniem taśmy transportowej. Ten dobrobyt znalazł odzwierciedlenie w kwitnącym przemyśle rozrywkowym ("ryczących lat dwudziestych"). 29 października 1929 r. ("czarny piątek") pękła bańka i giełda w Nowym Jorku straciła na wartości nawet o 90%. Nastąpił kryzys gospodarczy, a liczba bezrobotnych w USA wzrosła do 15 milionów. Ze względu na wycofanie amerykańskich kredytów, międzynarodowy system płatności w Europie upadł wraz z handlem.
W Szwajcarii, kryzys w szczególności ugodził w rolnictwo (ze spadkiem cen mleka w latach 1929-1935 o 22% i 38% spadkiem ceny ubóju bydła). Dotknął także b>przemysł zorientowany na eksport ( nastąpił 59% spadek w eksporcie zegarków i w przemyśle maszynowym, 84% spadkek w przemysle jedwabiu). Do początku roku 1936, bezrobocie wzrosło do 124,008 osób poszukujących pracy. Osoby zatrudnione musiały zaakceptować cięcie płac do 10%. W porównaniu z USA czy Niemcami, efekty te były wciąż znośne.


Ogólnym trendem gospodarczym, w wyniku spadku zatrudnienia w rolnictwie i stagnacji w przemyśle, było przejscie z sektora produkcyjnego do sektora usług.

Polityka zagraniczna w okresie międzywojennym

Aby uniknąć kolejnego globalnego konfliktu, międzynarodowa społeczność założyła Ligę Narodów w 1920 r. z siedzibą w Genewie. W referendum, większość obywateli Szwajcarii opowiedziała się na rzecz przystąpienia do Ligii.


Okres międzywojenny doświadczył próby dwóch ruchów ideologicznych - komunizmu i faszyzmu, próbujących zdobyć jak najwięcej wpływów. Rząd szwajcarski i większość społeczeństwa postrzegała komunizm jako gorszy od faszyzmu.


Szwajcarska polityka zagraniczna w 1930 r. ignorowała zagrożenie faszystowskich sił. Nie potępiła zatem włoskiej inwazji w Abisynii (Etiopia) w 1935 r. i nie nałożyła sankcji żądanych przez Ligę Narodów po aneksji Austrii przez Hitlera w 1938 r.


W tym samym czasie, odmówiła uznania komunistycznego ZSRR.

Szwajcaria i faszyzm

Pierwszy faszystowski rząd doszedł do władzy we Włoszech w 1922 r. W przypadku większości europejskich krajów, prawica "stojąca na czele" poderwała się w szwajcarskich kantonach w 1930 r. Wsparła ja samozatrudniona klasa średnia i rolnicy, a jej liderami często byli młodzi intelektualiści.
Ideologia frontów była oparta na następujących punktach.


Autokracja. Fronty preferowały rząd autokratyczny, który zniósłby demokracje parlamentarną.


Korporacjonizm Kapitalizm pownien zostać zastąpiony korporacjonizmem. Pracodawcy i pracownicy powinni razem pracować w korporacjach i tak rozwiązywać swoje problemy.


Nacjonalizm Fronty były bardzo nacjonalistyczne i odrzucały wszystko co było "międzynarodowe" (komunizm, masonerię, pacyfizm, judaizm itd.).
Ideologia frontów była oparta na następujących punktach.


Autokracja. Fronty preferowały rząd autokratyczny, który zniósłby demokracje parlamentarną.


Korporacjonizm Kapitalizm pownien zostać zastąpiony korporacjonizmem. Pracodawcy i pracownicy powinni razem pracować w korporacjach i tak rozwiązywać swoje problemy.


Nacjonalizm Fronty były bardzo nacjonalistyczne i odrzucały wszystko co było "międzynarodowe" (komunizm, masonerię, pacyfizm, judaizm itd.).
Inicjatywa frontów, które chciały narzucić swój program polityczny poprzez zmianę konstytucji w 1935 r., została odrzucona przez ponad 70% wyborców.


Do wybuchu wojny, powstało kilka prądów myślowych. Niektórzy sympatyzowali z nowym porządkiem nazistowskim. Podzieli się na dwa obozy: jedni chcieli przyłączyć się do rzeszy Niemieckiej, a inni byli skłonni do współpracy ze zwycięskimi Niemcami w razie potrzeby.
Inne grupy wspierały opór wobec reżimów totalitarnych i upadku demokratycznych praw.

Powiązane linki