Hij is bijna niet meer weg te denken uit het Zwitserse berglandschap: de Maiensäss. Er zijn zo'n 200.000 van deze charmante alpenhutjes in Zwitserland. Veel van de hutten, die ooit voor de landbouw werden gebruikt, staan nu leeg of zijn in verval geraakt.

Olivier bewijst dat het ook anders kan. In het verlaten Val d'Hérens heeft hij zeven Maiensässe omgebouwd tot stijlvolle accommodaties die nu, omgeven door wilde natuur, uitnodigen tot ontspanning. Het bijzondere hieraan: vanuit elk raam vang je een glimp op van de ongerepte natuur. Je bent voortdurend omgeven door de kracht van de bergen en het getjilp van vogels. Al wat nodig is om helemaal te relaxen.

Het idee voor de Anako Lodge ontstond dankzij Oliviers levendige jeugdherinneringen en zijn vroege fascinatie voor de kunst van het omvormen en opwaarderen van bestaande voorwerpen. Voor dit veeleisende project richtte hij zich zowel op de geschiedenis van de gebouwen als op een duurzame uitvoering: de Maiensässe werden gerenoveerd en opgewaardeerd met hergebruikte materialen en bleven van buiten vrijwel onveranderd.

“Bij transformaties dicteert het voorwerp wat ik er van maak. Niet omgekeerd.” In het geval van de Anako Lodge creëerde Olivier uit vervallen Maiensässen een plek waar je je zowel alleen als in gezelschap op je gemak kunt voelen en contact kunt maken met de natuur. En dat omgeven door moderne architectuur.

Olivier is opgegroeid in het middeleeuwse dorp Saillon in het kanton Wallis. Hij volgde aanvankelijk een opleiding tot tekenaar. Samen met vrienden besloot hij verder te studeren. Zo kwam het dat hij uiteindelijk zou afstuderen aan de School voor Architectuur in Fribourg. Meteen na zijn studie raakte hij al gefascineerd door duurzaamheid en de kunst om bestaande voorwerpen om te vormen. Dat was het begin van Anako Lodge – zeven unieke Maiensässe midden in de bergen van Wallis, typische berghutten die Olivier herinneren aan zijn jeugd in de bergen.

Olivier hecht zowel in zijn privéleven als in zijn werk veel belang aan duurzaamheid. Tegelijk bevordert hij met zijn projecten het toerisme. Dit maakt het voor hem des te belangrijker dat reizigers actief nadenken over de door hen gekozen bestemmingen en hoe ze zich verplaatsen.

Om zijn CO2-voetafdruk te verkleinen gebruikt hij zo veel mogelijk het openbaar vervoer – hij vliegt sinds een paar jaar helemaal niet meer. Bij het kiezen van accommodatie gaat hij graag voor agrotoerisme of milieubewuste hotels. Ook heeft hij een aantal bomen in zijn tuin geplant – eveneens vanuit de gedachte om zijn voetafdruk voortdurend te verkleinen en als individu de best mogelijke bijdrage aan klimaatbescherming te leveren. 

Het verlangen naar de natuur is de afgelopen jaren in heel Zwitserland toegenomen. Olivier kiest graag bezienswaardigheden die wat moeilijker te bereiken zijn of die nog niet al te bekend zijn. Een paar daarvan heeft hij aan ons verklapt.